Komuniti perniagaan di ASEAN lemah dalam perancangan capai sifar karbon

Kajian baharu yang dilancarkan hari ini oleh Kearney mendapati bahawa walaupun terdapat komitmen yang meluas untuk mencapai sifar bersih menjelang 2030, kurang daripada satu pertiga daripada perniagaan di seluruh rantau ini mempunyai rancangan penyahkarbonan yang sejajar dengan Perjanjian Paris.

Ini menunjukkan kadar kemajuan yang lebih perlahan ke arah sasarn sifar karbon global.

Kajian itu bertajuk “Regenerate: an Asia Pacific study on sustainability and beyond”, meninjau hampir 1,000 pemimpin perniagaan merentasi pelbagai sektor industri di sembilan negara Asia Pasifik (APAC): Australia, China, India, Indonesia, Jepun, Malaysia, Filipina, Singapura, dan Thailand.

Ia bertujuan untuk mendapatkan pandangan eksekutif perniagaan serantau tentang inisiatif kemampanan dalam organisasi mereka, meliputi penetapan sasaran, laluan penyahkarbonan dan halangan yang menghalang kemajuan.

Ini kerana komuniti perniagaan perlu segera menyelaraskan matlamat kemampanan mereka dengan langkah ketara untuk mengurangkan kesan alam sekitar.

Ini penting terutamanya di APAC di mana perubahan iklim memberikan ancaman kerana kedudukan mereka yang terdedah kepada kejadian cuaca ekstrem, seperti banjir, gelombang panas dan kemarau, yang berpotensi mengganggu dekad kemajuan ekonomi.

Walaupun perniagaan Asia-Pasifik optimistik dalam mencapai sasaran penyahkarbonan mereka, kurang daripada satu pertiga sejajar dengan Perjanjian Paris

Perniagaan di seluruh APAC secara aktif menetapkan tarikh sasaran untuk mencapai sifar bersih. Sebanyak 85% syarikat menganggap sasaran penyahkarbonan yang ditetapkan oleh organisasi mereka boleh dicapai dengan lebih satu pertiga (37%) menunjukkan sasaran itu sangat boleh dicapai.

Walau bagaimanapun, matlamat penyahkarbonan sering gagal diselaraskan dengan Perjanjian Paris, menandakan ketidakpadanan antara kadar aspirasi syarikat dan objektif global yang bertujuan mengehadkan pemanasan global kepada 1.5°C.

Majoriti perniagaan (66%) percaya bahawa teknologi yang dipertingkatkan akan mempercepatkan inisiatif penyahkarbonan mereka dengan ini tertinggi di Thailand (76%) dan Malaysia (73%).

Selain itu, lebih separuh (54%) menganggap sokongan kerajaan penting untuk mempercepatkan usaha penyahkarbonan dengan kedudukan Filipina yang tertinggi (63%).

Mengejar objektif kemampanan ini juga berhadapan halangan seperti kerumitan dalam mengatasi cabaran teknikal (65%1), keupayaan terhad termasuk kualiti dan kuantiti sumber (63%1), dan perniagaan yang kerap bergelut dengan cabaran kerjasama merentas pasukan ( 55%1).

Untuk mengatasi halangan ini, terdapat keperluan yang jelas untuk meningkatkan pemahaman oleh ahli Lembaga Pengarah; hanya 37% daripada responden sangat bersetuju bahawa trend kemampanan difahami dengan baik oleh ahli Lembaga Pengarah dan pasukan eksekutif mereka.

Arun Unni, Rakan Kongsi dan Ketua Bersama Kelestarian APAC, Kearney, berkata: “Peralihan tenaga bukan sekadar satu cabaran tetapi membentangkan salah satu peluang pelaburan terbesar dalam dekad akan datang. Adalah positif untuk melihat perniagaan di seluruh Asia Pasifik secara aktif menetapkan sasaran untuk mencapai sifar bersih.

“Walau bagaimanapun, sasaran ini perlu diselaraskan dengan piawaian global, walaupun pendekatannya sangat tempatan.

“Jika ditetapkan masa yang tepat, ia bukan sahaja dapat memanfaatkan sepenuhnya manfaat teknologi tenaga bersih dan amalan cekap tenaga, tetapi juga menambah dengan ketara kepada garis bawah dan penilaian mereka.”

Satu lagi kebimbangan ialah penggunaan bahan api mampan dilihat sebagai kos perniagaan dan bukannya peluang pelaburan.

Kebimbangan mengenai greenwashing mendorong syarikat melabur lebih banyak dalam kemampanan dengan 86% mengatakan bahawa kebimbangan ini telah mendorong organisasi mereka meningkatkan pelaburan dalam sumber dan keupayaan kemampanan.

Walau bagaimanapun, kajian kami juga mendapati bahawa 78% mengatakan ia telah menjadikan organisasi mereka lebih teragak-agak untuk membincangkan rancangan kemampanan secara terbuka.

Di samping itu, hampir tiga perempat (72%) syarikat terus melihat usaha kemampanan sebagai kos kepada perniagaan dan bukannya peluang mencipta nilai.

Sentimen ini amat kuat di India (78%), Australia dan Indonesia (77%). Walaupun sektor pengangkutan lebih terbuka untuk menerima kemampanan, industri seperti perniagaan dan perkhidmatan kewangan lebih kerap menganggapnya sebagai beban.

Walaupun kebanyakan pemimpin perniagaan yang ditinjau mengatakan mereka mempunyai strategi atau rangka kerja yang jelas dalam semua bidang kemampanan, kebanyakannya tidak menetapkan sasaran untuk semua bidang impak yang ketara.

Sebagai contoh, walaupun 91% mengatakan mereka mempunyai rangka kerja atau rancangan untuk kelestarian alam sekitar, lebih separuh (52%) daripadanya mengatakan mereka tidak mempunyai sasaran untuk kawasan yang mempunyai kesan yang ketara.

Kate Hart, Rakan Kongsi dan Ketua Bersama Kelestarian APAC, Kearney, berkata: “Persepsi kemampanan sebagai kos dan bukannya peluang adalah fokus perniagaan jangka pendek yang menghalang penyepaduan penuh kemampanan ke dalam operasi.

“Menutup jurang ini memerlukan kekuatan kepimpinan, inovasi, dan budaya berdaya tahan yang menuntut lebih daripada sekadar kemampanan; ia memerlukan merangkumi prinsip kelestarian penjanaan semula.’

Menurut Kate, Asia kekal sebagai rantau yang rapuh kepada kesan iklim dan apabila pertumbuhan terus meningkat, terdapat keperluan mendesak bagi rantau ini untuk beralih ke arah pembangunan yang bukan sahaja neutral karbon tetapi juga berdaya tahan iklim.

Perniagaan regeneratif berada di barisan hadapan dalam menerima pakai pendekatan transformatif ini.

Lebih daripada 40% syarikat yang ditinjau menganggap diri mereka sebagai mengamalkan amalan kemampanan penjanaan semula, diterajui oleh syarikat di Indonesia (57%), India (54%) dan Thailand (54%).

Dengan menyepadukan sistem perniagaan mereka dengan sistem alam sekitar dan sosial yang lebih luas, syarikat-syarikat ini beralih daripada melihat kemampanan semata-mata sebagai risiko atau kos, dan sebaliknya, secara aktif bertujuan untuk menyumbang secara positif kepada dunia. Anjakan strategik ini mengutamakan penciptaan nilai jangka panjang, memajukan pertumbuhan yang mampan dan menguntungkan di seluruh rantau.

Walaupun 51% syarikat di seluruh rantau ini mengakui potensi kemampanan penjanaan semula untuk meningkatkan keuntungan dan pertumbuhan jangka panjang, hanya 35% syarikat bercita-cita untuk mencapai kemampanan penjanaan semula dalam tempoh 1-3 tahun akan datang.

Kate Hart berkata: “Selain pulangan kewangan, syarikat yang mengutamakan kemampanan selalunya mempunyai kedudukan yang lebih baik untuk mengurus risiko, meningkatkan daya tahan jangka panjang dan memupuk hubungan positif dengan pihak berkepentingan.

“Usaha kolaboratif dan perkongsian pembelajaran merentas perniagaan di rantau ini boleh membantu merapatkan jurang pengetahuan bahawa kita melihat dan mempercepatkan peralihan keseluruhan ke arah kemampanan regeneratif.”